Zaterdag, 21 augustus. Naar Naumburg (Hessen).

Het begint al de middag voordat we weg gaan, in de krant lezen we dat de N34 bij Emmen vanaf vrijdagavond afgesloten is in beide richtingen, pech voor ons dat wordt omrijden, maar we weten het op tijd, dus kunnen we er rekening mee houden, dat dan weer wel.
We vertrekken om elf uur precies, hoe dat kwam, ja dat kwam zo uit! Het is wel een flink eind om en vooral veel extra tijd, die rit door Schoonloo, Schoonoord en Sleen, maar dan eindelijk de grens over naar Duitsland. Half één tijd voor de lunch, er komt ook net een parkeerplaats aan, dus dat komt goed uit. We 'pakken' een pic-nic bank en willen bekers en melk uit de koelkast pakken, maar oh grote schrik er ligt een ei op de mat voor de deur van de caravan. Hoe is die daar gekomen? Ik kijk even verder en zie dat het laatje met voorraad open geklapt is en dat zeker zes eieren er uit 'gevlogen' zijn. Struif ligt overal en dat is lastig weg te krijgen. Na een kwartier lijkt alles schoon en kunnen we aan ons broodje beginnen. We kunnen weer verder met de reis.
Maar zoals zo vaak - of eigenlijk altijd - wordt er aan de weg gewerkt, hoe je de route ook kiest en ja hoor een file, niet echt heel groot maar wel zeker een kwartier vertraging. Dan weer verder, het valt mee, nog vijf keer hebben we wegwerkzaamheden maar hoeven niet meer stil te staan.
Zouden we eerst om kwart over twee in Naumburg zijn, inmiddels als dat kwart over drie geworden en even later wordt het kwart over vijf. Dus als het dan toch niet vlotten wil, dan stoppen we voor een ijsje - van Unilever - dat dan weer wel.
Op de camping is het vooral een papierboel, mag ik uw paspoort zien, mag ik uw inentigsbewijs zien, mag ik het paspoort van uw vrouw zien, mag ik het inentingbewijs van uw vrouw zien, pffff, eindelijk kunnen we afrekenen en een plaatsje zoeken. Het is nog hoogseizoen en dus lijkt de camping erg vol, dat is ie niet maar door de terassen structuur heb je geen overzicht en het staat vooral vol met geparkeerde auto's.
Nu nog even de caravan op zijn plaats zetten, we hebben een mover, het terrein is redelijk vlak, dus dat moet snel kunnen. Maaaar, de mover doet het maar op één wiel en dus tolt ie in de rondte zonder van z'n plaats te komen. Wat nu weer?? Uiteindelijk de auto er maar voor gezet en de car op zijn plaats. Dit is zeker niet leuk want we moeten nog vier weken met deze car en deze mover. 's Avonds kijk ik of er nog iets aan te 'ontdekken' valt of te repareren maar dat is niet zo. Ik besluit de bedrading van de defecte kant helemaal los te halen, dan hebben we tenminste aandrijving op één wiel zonder dat tollen (hoop ik).
Na het eten gaan we nog even het stadje in even bij de Edeka een paar boodschappen. Als we weer terug willen stopt er een auto, de man vraagt: kunnen jullie het een beetje vinden? Nou nee, waar is hier het centrum vraag ik. Nou linksaf en dan rechtsaf. De man praat graag en gaat verder: Ja, vroeger was het een leuk en gezellig stadje maar alles is 'om zeep geholpen', je raadt niet door wie, nou de SPD, dat verwacht je toch niet. Hij moppert nog even verder en vertrekt. Wij gaan naar 'het centrum'. Na 300 meter zijn we er al, de man heeft wel gelijk, het hart is uit het stadje, het telt misschien best veel inwoners maar het hart is leeg. We lopen naar de bijzondere kerk en vinden een paar bijzondere grafstenen, met een heleboel 'poppetjes' op de stenen, wat stelt dat voor, geen idee.
Nou welterusten.

Zondag, 22 augustus. Naar Kassel en Waldeck.

Het zou de hele dag regenen, met bakken uit de hemel vallen, maar we houden het best droog en zelfs de zon schijnt even. 's Middags gaan we dan toch naar Kassel, paraplu mee. Het is een flinke rit, bijna 30 km. En Kassel is groot, heel groot, naar het centrum is nog 8 km zegt Mw. T, als we het bodje "Kassel" passeren (het heeft 202.000 inwoners zegt Wiki). We zien al snel een parkeerplaats en schuiven de auto er in, 3 euro voor 3 uur, dat moet genoeg zijn, Oh Oh, stom, stom, het is vrij parkeren op zondag.
Het centrum is net zo groot als de stad zelf en het heeft ook alle kenmerken van een grote stad - in deze tijd - we horen allerlei onverstaanbare talen, zien mensen die zeker uit verre landen komen, het is de moderne tijd, alle winkels zijn gesloten maar voor veel winkels zie je om de anderhalve meter strepen op de straat staan, Corona tijd. We lopen op de Königsplatz en dan nog een stukje verder, er komt een vieze lucht aan en dus kiezen we voor een terras met veel grote parasols. We hebben de koffie en thee amper op als het los barst, maar wij zitten droog. Tien minuten later is het weer droog, we lopen over de Untere en de Obere Königsstrasse.
Na ruim twee uur zoeken we de auto weer op en gaan via Naumburg naar Waldeck. We waren daar eerder in juli 2017, door de Corona is ook Waldeck minder druk dan anders, we parkeren want het is tijd voor een drankje. We willen ook naar de Eedersee, in 2017 stond het water 20 meter lager dan gewoonlijk, we zijn nieuwsgierig naar de waterhoogte nu. Dus op naar de Eedersee, en ja hoor het water is weer op niveau. We kunnen gerust zijn......
Als we terug rijden naar Naumburg, krijgen we de beloofde stortbui, het water staat rechtop op de straat, we zien geen hand voor ogen en rijden langzaam, ook op de camping staat 5 cm water, we krijgen nog net geen natte voeten.
Morgen weer een reisdag, naar Rothenburg ob der Tauber, voor nu slaap lekker.

Maandag, 23 augustus. Naar Detwang.

Vandaag, na een kopje koffie, gaan we op weg naar onze volgende camping met de uitnodigende naam: Tauberromantik. Het ligt net naast Rothenburg ob der Tauber in het gehucht Detwang. De route gaat bijna uitsluitend over autosnelwegen, wel met de nodige weg werk-zaamheden maar vandaag eens zonder files. Onderweg hebben we even een korte pauze voor de meegebrachte lunch. Gelukkig zijn alle laadjes dicht gebleven (dankzij de Ducktape). Ofschoon het niet erg druk is schiet het niet erg snel op - al is dat natuurlijk zeer subjectief.
We bereiken Rothenburg en de stad ziet er uit als op plaatjes met fraaie torens. Op de camping krijgen we een plaats waar we de car zo achteruit in kunnen rijden, geen gedoe met de mover, heerlijk. Het weer is echter niet zodanig dat we buiten kunnen zitten. Wel maken we snel kennis met onze buren, mensen uit Doetinchem - zijn we ook ooit geweest.....

Dinsdag, 24 augustus. Naar Rothenburg ob der Tauber.

Vandaag naar Rothenburg ob der Tauber, het kan te voet over een wel heel stijl pad, maar na een klein half uur zijn we er, we zijn lekker vroeg en het is nog niet erg druk in de stad. We hebben een beschrijving van een stadswandeling van - maar liefst twee en een half uur. Wat vooral opvalt is de sterke stadsverdediging, bestaande uit een gracht en een hoge muur met transen die volledig rondom lopen en overdekt zijn. Er zijn natuurlijk heel veel stadspoorten die we allemaal vast en zeker zullen zien en ook een flink aantal kerken. We volgen de route en komen langs fraaie uitzichtpunten maar ook langs ontzettend veel toeristische winkeltjes. Er zijn er zelfs meerdere Kerst winkels, die echt de mooiste spullen verkopen maar ook tegen prijzen die maar weinigen zullen kunnen betalen, een Kerstengel voor 150 euro, laten we zeggen wel heel mooi maar niet goedkoop
We gaan ook op zoek naar een plaats om te lunchen, nou die zijn er ook meer dan genoeg maar inmiddels is het stadje volgelopen met toeristen en eigenlijk zitten alle tafeltjes vol. En we zijn nog niet toe aan een complete maaltijd met Sauerkraut en Bratwurst. Dan een soort bakkertje, ja, dus koffie met een croisant, prima lunch. Weer verder, torens, vergezichten, transen, toeristen, winkeltjes, terrasjes, foto's maken. Natuurlijk maken ook wij alleen foto's van fraaie huizen of hotels.
Na de rondgang over de transen zien we bij een groot parkeerterrein (midden in de stad?) een restaurant, met terras, dus, tijd voor een drankje om de inspanningen weg te spoelen.
De mooie Johanneskerk slaan we over, er is toch geen pastoor die een misje doet vandaag. O ja, toch ook nog even een paar boodschappen bij de groenteboer. Nou dat hebben we geweten, wat een gedoe bij de kassa, een klant was het niet eens met de berekende prijs, hoe verzin je 't. Zeker een rijke stinker. Een heks met een slaaf als man. Of is het dan stinkeres of stinkerse?
Eind van de middag gaan we over hetzelfde stijle pad terug naar Detwang naar de camping, best gemakkelijk nu. We komen twee Nederlandse stellen tegen die geprobeerd hebben er bij op te fietsen, nou nu zweten ze zich kapot met de fiets aan de hand, niet zo slim.

Detwang is eigenlijk best aardig, drie Hotels annex Gasthaus enkele Zimmer Frei huizen en zelfs een Ferien Haus.
We hebben gelezen over een Riemenschneider Altaar. Eerst dachten we een altaar waarop riemen gesneden worden maar nee, het is ene Tilman Riemenschneider (geboren 1460) die in Würzburg zelfs burgemeester is geweest maar na de boerenoorlog in de vergetelheid geraakt. Hij en zijn medewerkers hebben veel houten beelden gemaakt maar ook altaren. Eén in de Johanneskerk in Rothenburg en één in Detwang.
We bezoeken het kerkje in Detwang en de aardige mevrouw geeft een uitgebreide uitleg over het altaar. Deze is in de oorlog gespaard gebleven, die in Rothenburg is bebombardeerd. Het is een altaar in zijn 'natuurlijke' vorm, gewoon hout, niks goud of schilderwerk met schitterende details.
Morgen naar Kramsach in Oostenrijk, het startpunt van onze groepsreis.

Woensdag, 25 augustus. Naar Kramsach.

Vandaag dus de best lange reis van Rothenburg naar Kramsach, 379 kilometer. De groepsleider - Chris van Vliet - heeft gevraagd begin van de middag in Kramsach te zijn, we gaan zeker ons best doen. Het is al begonnen met de reisvoorbereiding in de Tomtom want net voor de Oostenrijkse grens moeten we van de Autobahn af en naar de B171 we hebben dan geen Oostenrijk vignet nodig. Alles is ingeprogrammeerd, dus op pad. Echter hoe verder we rijden hoe meer kilometers we nog moeten en Mw. T. roept regelmatig keer om. We zijn al op de snelweg A7 als ze nog steeds roept en we nu meer dan 420 km moeten. We beginnen het te snappen, Mw. T. wil eerst terug naar het beginpunt - waar we vandaan kwamen, raar. Nu valt het me op dat de camping in Detwang zo'n 10 meter is van het startpunt van de route, dus daarom al deze ellende. Het is eigenlijk snel opgelost: "Wis Route". Klaar is Kees.
Half elf, een korte stop voor koffie, de kilometers vliegen onder ons door. Half één, korte stop voor de meegebrachte lunch, nergens een picnic bank, dus gewoon in auto. Dan snel weer verder, maar dan rond twee uur begint de ellende, een file, en geen korte deze keer, ruim een half uur staan we stil of rijden stapvoets en dan duurt nog 125 km heel erg lang. Na de afslag naar de 99 gaat het weer beter en het lijkt er op dat we iets over drieën op de camping kunnen zijn. En, dat lukt.
Al snel maken we mee dat een mooie receptioniste niet ook een snelle receptioniste is, we zien de echte "Toni" luid roepend en schreeuwend want de bus moet er langs, geen probleem voor mij, want ik sta niet in de weg maar hij tiert maar door. Je zal zijn broer maar wezen. Eindelijk is de receptioniste dan zover dat ze ons de weg naar de groep kan wijzen.
Chris is blij ons te zien maar geeft aan dat we om vier uur - volgens afspraak - een reis bespreking hebben. Ik/wij weten van geen afspraak, anders dan begin van de middag (files niet meergerekend). Toch zijn ook wij, na wat strubbelingen met het op z'n plaats zetten van de caravan om vier uur op de bestemde plaats, echter de camping medewerkers waren vergeten dat we zouden komen en dus wachten we gewoon nog even 10 minuten, hoezo geen files.....
We beginnen met een drankje, dan de reisbespreking en na het obligate voorstellingsrondje - ik vraag iedereen te helpen duwen omdat de mover stuk is - is het tijd voor een drankje en dan om kwart over zes het welkoms diner.
Nou het diner is super OK. En het is loei (of kei - voor als je uit Limburg of België komt) gezellig. Het eten is prima, de bediening is prima, het gezelschap aan tafel is prima. Dit geeft de dag een feestelijk einde, Welterusten, tot morgen.

Naar de volgende etappe

Terug naar Dolomietenreis

Terug naar Gerritsma-site